Już jest z nami! Od miesiąca!

Miesiąc. I jeszcze kilka dni. Tyle jest z nami Drugorodny. A wydaje nam się, że jest z nami od dawna. Bo jego obecność jest dla nas tak naturalna jak to, że jest Pierworodny.
Miesiąc to już czas, z perspektywy którego można powiedzieć jaki On jest i jak z Nim jest.
Cycusiowy jak starszy brat,. Przytulaśny i pachnący spokojem. Dokładny jak w zegarku jeśli chodzi o nocne karmienia (tak, nie śpię ciągiem dłużej niż 120 minut). O gustach muzycznych podobnych do Ojca. Przyszedł na świat tak jak jego brat w poniedziałek. A ze szpitala wyszliśmy tak jak z Pierworodnym w Środę Popielcową. I powiedzcie mi, że to nie ma znaczenia!

Skłamałabym gdybym napisała, że nie porównuję chłopaków, że nie przypominam sobie jak to było gdy Pierworodny pojawił się na świecie i jaki był w tym wieku. Ale bez względu czy okazuje się, że w czymś są podobni jak to bracia, czy też różni jak to dzieci o innym DNA to ja się zachwycam. Autentycznie. I strasznie się cieszę, że mogę być z moimi dziećmi. I że to naprawę są moje dzieci. I powtórzę to co pisałam, gdy urodził się Pierworodny - narodziny to cud, dzieci to cud. I dopóki dzieci nie miałam nie potrafiłam tego Cudu objąć rozumem. Teraz już wiem, że ten Cud ogarnia się sercem!

Życzymy Wam pięknego popołudnia pomimo tej deszczowej pogody!